Świat na podsłuchu, ciekawe porady
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
7
Świat na podsłuchu
Podsłuchy są wszędzie / fot.
Czy jesteś pewien, że kiedy czytasz ten tekst, nie jesteś podsłuchiwany? Może w twoim ulubionym telefonie, leżącym teraz obok ciebie, ktoś podłączył urządzenie, które rejestruje każde twoje słowo? Kto to zrobił? Nie wiesz? Pomyśl, komu się naraziłeś...
Żart? Teoria spiskowa? Przecież tych, którzy twierdzili, że ludzie byli, są i będą podsłuchiwani, uważa się za wariatów lub w najlepszym przypadku wyznawców nieprawdziwych teorii spiskowych. To, że może być w nich odrobina prawdy, jest nadmierną interpretacją faktów, a najczęściej zbiorem nieuzasadnionych przypuszczeń. Dla takich wyznawców miejsce zawsze się znajdzie - w kabarecie lub w domu wariatów.
Jak w tym kontekście wytłumaczyć słowa Zbigniewa Brzezińskiego, byłego doradcy amerykańskiego prezydenta, który powiedział: "Era technokratyczna będzie się opierać na stopniowym pojawianiu się coraz bardziej kontrolowanego społeczeństwa. Takie społeczeństwo będzie zdominowane przez elity nieskrępowane tradycyjnymi wartościami".
Jakże ładnie brzmi to drugie zdanie. Czy owe "nieskrępowane tradycyjnymi wartościami społeczeństwo" to takie, którego zachłanność zmierza do traktowania pozostałej części jak niewolników, którym wyznacza się miejsce i czynności do wykonania?
Kontrolować wszystkich czy tylko tych, którzy się zbuntują?
Do kontrolowania wymyślono tajnych szpiegów i oficjalne, rządowe instytucje, którym w majestacie prawa nadano odpowiednie uprawnienia , także do podsłuchiwania. Mamy dwa rodzaje szpiegowania. Jedno - znane z książek lub filmów, i drugie – prawdziwe!
W tym pierwszym regularnie rozbija się najlepsze samochody i romansuje z najpiękniejszymi kobietami. Ten drugi rodzaj - ten prawdziwy - polega na grzebaniu w śmietnikach, wielogodzinnym siedzeniem ze słuchawkami założonymi na uszach, a co za tym idzie, wtykaniu podsłuchiwanemu najróżniejszych pluskiew i mikrofonów.
Posłuchy wkłada się wszędzie: w buty, telefony, długopisy. Umieszcza po cichu pod biurkami i pod łóżkami.
"Kariera" podsłuchów
Historia posłuchów wiedzie od zazdrosnych żon do "zapobiegliwych polityków". Za moment przełomowy, kiedy to okazało się, że podsłuchiwać mogą wszyscy, uznano słynną aferę Watergate, którą ujawniło dwóch dziennikarzy "The Washington Post" – Bob Woodward i Carl Bernstein. Podsłuchiwała władza, która dotychczas była poza wszelkim podejrzeniem.
Afera wstrząsnęła Stanami Zjednoczonymi. Okazało się, że osoby związane z prezydentem Nixonem wykorzystywały do podsłuchiwania sztabu wyborczego Partii Demokratycznej ludzi, którzy wcześniej pracowali w służbach specjalnych. Na wierzch "wyciekła" również sprawa włamania do siedziby sztabu, który znajdował się w kompleksie budynków "Watergate" w Waszyngtonie, już podczas kampanii wyborczej w 1972.
Afera Watergate oznaczała koniec kariery politycznej Richarda Nixona. W sierpniu 1974 roku, w obliczu grożącego mu impeachmentu, podał się do dymisji. Jego następca na stanowisku prezydenckim - Gerald Ford miesiąc później wydał dokument, w którym ogłaszał amnestię wobec wszystkich przestępstw, jakie Nixon "popełnił, mógł popełnić, lub w których współuczestniczył" jako urzędujący prezydent.
Wskutek afery 40 wysokich rangą urzędników rządowych , wśród nich byli John Mitchel - prezes komitetu wyborczego Nixona i Charles Colson - specjalny doradca Nixona. Sam Nixon do końca życia twierdził, że jest niewinny.
Polskie Watergate
W Europie podsłuchy też znalazły swoje zastosowanie. Co ciekawsze, tym razem to władza stała się obiektem podsłuchu. Szerokim echem odbiła się afera słynnych "taśm prawdy", na których ówczesny premier Węgier Ferenc Gyurcsany nieświadomy tego, że jest nagrywany, przyznał się do okłamywania swoich wyborców. Konsekwencje podsłuchu okazały się tak donośne, że protesty obywateli trwały wiele dni i miały niezwykle burzliwy charakter.
W Polsce swego czasu głośno mówiło się o tzw. taśmach Rydzyka czy "taśmach Oleksego". A najsłynniejsze nagrania z założonych podsłuchów przyczyniły się do wybuchu znamiennej w skutki afery, która doprowadziła do upadku rządu Leszka Milera i kresu popularności SLD.
Afera Rywina, bo o niej mowa, dokonała się wówczas, kiedy to Adam Michnik nagrał Lwa Rywina, który odwiedził go z korupcyjną, jak obwieszczono i udowodniono, ofertą.
Według oficjalnych danych, w roku 2010 policja i inne uprawnione służby wystąpiły o zarządzenie kontroli operacyjnej łącznie wobec 6723 osób, a zgodę sądu uzyskano w 6453 przypadkach. Nic przerażającego? Czyżby?
Otóż według opublikowanego przez Komisję Europejską, Polacy są najbardziej inwigilowanym narodem w Unii Europejskiej! Autorzy raportu podają, że w 2010 roku policja i służby specjalne sięgnęły po bilingi obywateli aż 1 milion 300 tysięcy razy. Nawet, jeśli kilkakrotnie korzystano z bilingów tych samych osób, to nietrudno sobie wyobrazić liczbę obywateli, których faktycznie sprawdzono.
Podsłuchuje nas aż 9 instytucji
Są nimi: Żandarmeria Wojskowa, Straż Graniczna, Biuro Ochrony Rządu, Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencja Wywiadu, Służba Kontrwywiadu Wojskowego, Służba Wywiadu Wojskowego, Centralne Biuro Antykorupcyjne i wywiad skarbowy. Co ciekawe, w stosunku do poprzedniego roku liczba podsłuchów wzrosła.
W Europie nie jest lepiej. Podczas gdy urzędnicy państwowi ściągają bilingi, potencjalni terroryści zdążyli się już przerzucić na nowe technologie, takie jak darmowy przecież Skype.
Kilka lat temu włoska policja wyszła z inicjatywą, aby przeforsować możliwość nagrywania rozmów odbywających się za pomocą tego komunikatora. Sprawa trafiła do najwyższych instancji Unii Europejskiej, jednak póki co zakończyła się niepowodzeniem.
Niewidoczny mikrofon
Według historyków, podsłuchy wykorzystujące fale radiowe były dostępne już niedługo po II wojnie światowej, zaś w posiadaniu polskich służb bezpieczeństwa znalazły się dość szybko, bo w latach 50. XX wieku. Dziś szeroko wykorzystuje się również technologię GSM.
Metod podsłuchu jest bardzo dużo. W zasadzie dla osoby średnio znającej się na elektronice nie jest problemem skonstruować własne urządzenie podsłuchowe. Wystarczy znaleźć w sieci odpowiedni film instruktażowy, by samodzielnie skonstruować proste urządzenie wykorzystujące fale radiowe. Po co się jednak męczyć? Dziesiątki firm oferuje wszystko, co jest potrzebne, by zarejestrować interesujące nas słowa. Wszak sprzedaż urządzeń jest legalna, nie wolno jedynie podsłuchiwać.
Skoro są podsłuchy, oczywistym jest, że pojawiły się także urządzenia, które mają na celu ich zagłuszanie. W sklepach internetowych bez problemu można zakupić potrzebny sprzęt – wszystko zależy od tego, czego potrzebujemy.
W ofertach znaleźć można urządzenia generujące niskie tony, które, choć są niesłyszalne dla ludzkiego ucha, sprawiają, że odsłuchanie rozmowy nagranej przez ukrytą pluskwę staje się niemożliwe. Inny rodzaj urządzeń pozwala zagłuszać sygnał urządzeń GSM, dzięki czemu w zasięgu kilkudziesięciu metrów wokół nie działają telefony komórkowe ani kamery obsługiwane w tym paśmie. Prywatność niestety kosztuje, większość „zagłuszaczy” można kupić najtaniej za kilkaset złotych, a ceny tych najlepszych dochodzą do kilku tysięcy.
Jeśli już jesteśmy przy GSM, to warto podkreślić, że same połączenia komórkowe nie należą do bezpiecznych. Do niedawna były one szyfrowane za pomocą mocno już przestarzałego algorytmu, który dziś liczyłby 23 lata. Dwa lata temu, po efektownym złamaniu zabezpieczeń przez niemieckiego informatyka, dokonano ich aktualizacji. Czy to jednak wystarczy?
Pomysłowość ludzka nie zna granic. W 2010 roku na konferencji "Def Con" Chris Paget zademonstrował metodę, która dzięki wykorzystaniu laptopa, anteny, specjalnego oprogramowania i odpowiedniej wiedzy pozwalała przechwycić sygnał rozmowy telefonicznej. Koszt skonstruowania całego urządzenia wynosił zaledwie 1500 dolarów. Jak więc łatwo zauważyć, metoda jest dostępna dla każdego.
Prawne kwestie dostępu do informacji pochodzących od operatorów komórkowych są w Polsce nieuregulowane, a co za tym idzie, służby mogą bardzo łatwo dowiedzieć się, z kim i kiedy rozmawialiśmy przez telefon. Jeszcze gorzej jest z esemesami. Nieoficjalnie mówi się, że operatorzy komórkowi archiwizują część wiadomości, a więc są też w stanie udostępnić je osobom trzecim. Wszystko to sprawia, że komunikacja tą ścieżką również budzi obawy. Szczególnie ostrożni mogą iść w ślady Juliana Assange'a i zmieniać numer telefonu po każdym wykonanej rozmowie.
Skandal
W sytuacji, gdy ścieżek śledzenia jest w dzisiejszych czasach znacznie więcej, nie możemy być pewni, że jesteśmy większymi szczęściarzami niż podsłuchiwani Brytyjczycy. Skandal z „News Of The World” obnażył nową prawdę. Okazało się, że podsłuchują wielbieni dotychczas za uczciwość dziennikarze.
Jak zauważył Jacek Mojkowski z "Focusa", układ, jaki panował w Wielkiej Brytanii, był "toksycznym układem między mediami, polityką a policją". Scotland Yard, chociaż wiedział o podsłuchach, nie chciał się podjąć śledztw, gdyż, jak się okazało, wielu doradców policji pracowało wcześniej dla „NoTW”. Upadł więc ostatni bastion nadziei dla poszukującego prawdy obywatela.
Może dziennikarze nauczyli się skandalicznych praktyk od Deutsche Telekom, która w roku 2008 otrzymała nagrodę "Big Brother Award" za naruszanie wolności prasy, po tym jak jej pracownicy zostali złapani na podsłuchiwaniu rozmów dziennikarzy?
Tak czy siak, nie wskazując winnych, nie można mieć pewności, że informacje o nas, które wpadną w ręce jednych ludzi, za chwilę nie dotrą do innych.
Podsłuchiwanie człowieka, bez względu na kraj, w którym mieszka, staje się coraz łatwiejsze. Dążenia do wzmagania kontroli nie budzą większych protestów. W obliczu ostatnich wydarzeń w Norwegii możemy się spodziewać pomysłów na jeszcze większą kontrolę. Czy jest ona konieczna?
[ Pobierz całość w formacie PDF ]