[zaoczni]Polityka kolonialna niemiec, Zaoczni
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Przyczyny kolonializmu niemieckiego:
Polityka kolonialna państw europejskich na przełomie XIX i XX wieku była ściśle związana z rozwojem kapitalizmu. Nowe kolonie dawały możliwość nieograniczonych rynków zbytu poza granicami kraju. Wygrana wojna z Francją i zjednoczenie Niemiec w 1871 roku spowodowały rozwój gospodarczy nowo utworzonego Cesarstwa Niemieckiego. Ponadto Niemcy nieustannie rozbudowywali swoją flotę, która była poważnym zagrożeniem dla Brytyjczyków. Dodatkową niechęć Wielkiej Brytanii wobec Niemców powodował import niemieckich towarów, który negatywnie wpływał na rozwój rodzimej produkcji. W celu odróżniania kraju pochodzenia towarów, tworzono naszywki z miejscem produkcji - "Made in Germany".
Politykę kolonialną Niemiec określano mianem Weltpolitik (polityki światowej). Była to jednak spóźniona reakcja Cesarstwa Niemieckiego, gdyż większość kolonii została już wcześniej rozdzielona między inne kraje europejskie, w szczególności przez Wielką Brytanię i Francję. Mimo tego Niemcy nie składali broni, a ich polityka zagraniczna skoncentrowana była w 3 różnych kierunkach:
-Daleki Wschód
-Bliski Wschód
-Afryka
Główne narzędzia w prowadzeniu polityki:Głównym narzędziem w ekspansji terytorialnej był Związek Wszechniemiecki. Ta niezwykle sprawnie działająca organizacja skupiała w swoich szeregach około 22 tysiące członków. Miała ona bardzo silne oparcie w Partii Narodowo-Liberalnej, czy też w Partii Konserwatywnej. Działalność organizacyjna Związku rozciągała się na wszystkie zakątki świata i obejmowała miejsca, w których żyły silnie skupione grupy ludności niemieckiej. Ważne znaczenie dla rozwoju Związku Wszechniemieckiego mieli czołowi przemysłowcy niemieccy, m.in. Krupp, Kandorf, Stinnes czy Tyssen.
Ekspansja na Dalekim Wschodzie:Głównym celem polityki zagranicznej było opanowanie rynku chińskiego. Jedyną możliwością realizacji tych planów było porozumienie z Rosją, przy jednoczesnym konkurowaniu z Japonią i Wielką Brytanią, które miały bardzo silne wpływy na terenach Chin. W 1897 roku zamordowano kilku niemieckich zakonników, co spowodowało, że armia niemiecka wylądowała na przylądku Kiauczou. W efekcie tych działań, a także słabości rządu chińskiego w 1898 roku zawarto układ na mocy którego, Niemcy otrzymali w dzierżawę na 99 lat przylądek Kiauczou wraz z przylegającym wybrzeżem o powierzchni 501 km² z około 35 tysiącami mieszkańców. W 1900 roku Niemcy zaangażowali się w pomoc Burom (potomkom holenderskich osadników) w czasie powstania bokserów wymierzonego w Brytyjczyków, którzy nie chcieli dopuścić do utraty roli hegemona na tym terenie. W efekcie Niemcom nigdy nie udało się poszerzyć swoich stref wpływów na tym terenie.
Bliski Wschód:Ważnym terenem ekspansji na tym terenie była Turcja. W 1888 roku rząd turecki wydał Bankowi Niemieckiemu koncesję na budowę linii kolejowych Izmir-Angora. Kolejne zbliżenie nastąpiło w 1898 roku, kiedy to Wilhelm II Hohenzollern przybył na spotkanie z sułtanem tureckim. Zapewniło to nową strefę wpływów dla kapitału niemieckiego, bowiem w 1899 roku Niemcy otrzymali koncesję na budowę linii kolejowej Berlin-Bagdad. Dla Brytyjczyków był to wyraźny sygnał do imperialnych zapędów Cesarstwa Niemieckiego, co zagrażało brytyjskim wpływom w rejonie Kanału Sueskiego.
Afryka:Zdobycze kolonialne w Afryce datuje się na lata osiemdziesiąte XIX wieku.Do głównych zdobyczy na tym terenie należały: Niemiecka Afryka Południowo-Zachodnia,
Â
Korzyści i konsekwencje:Z pośród niemieckich zdobyczy kolonialnych najważniejsze znaczenie strategiczno- polityczne i gospodarcze miały kolonie w Afryce. Jednak ich obszar, bogactwa naturalne i możliwości eksploatacji były mocno ograniczone, dlatego też szybko rozwijające się Niemcy ciągle poszukiwały nowych kolonii. Jednak większość terytoriów była zagarnięta przez inne kraje, dlatego też Cesarstwo Niemieckie za wszelką cenę starało się walczyć o nowe tereny, mimo że groziło to wybuchem wojny światowej.
Â
... [ Pobierz całość w formacie PDF ]