śnieżnicki park krajobrazowy, SP,gim,LO, LO
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Śnieżnicki Park Krajobrazowy
Śnieżnicki Park Krajobrazowy utworzony w 1981 roku obejmuje trzy grupy górskie Sudetów Wschodnich: Masyw Śnieżnika, Góry Bialskie i Góry Złote, o wybitnych walorach przyrodniczych. Powierzchnia Parku wynosi 28 800 ha, a jego strefa ochronna 14 900 ha. Obszar parku i jego otuliny znajduje się na terenie gmin: Stronie Śląskie, Bystrzyca Kłodzka, Lądek Zdrój, Złoty Stok, Międzylesie i Kłodzko.
W parku występują liczne gatunki flory i fauny, w tym wiele gatunków chronionych, a także cenne gatunki endemiczne i reliktowe gatunków bezkręgowców. Lasy stanowią 80% powierzchni ŚPK. Wśród innych walorów Parku należy wymienić:
- występowanie wód mineralnych: siarczkowych i fluorkowych,
- długotrwałe zaleganie pokrywy śnieżnej (od wysokości 900 m n.p.m. do 150 dni w roku),
Wszystkie szczyty Sudetów Wschodnich są zalesione. Wyjątkiem jest Śnieżnik (1425 m n.p.m.), gdzie granica lasu przebiega pod szczytem i gdzie powyżej, w , rośnie sztucznie wprowadzona . sięga do wysokości 800-900 m n.p.m. i tworzą go głównie świerkowe, urozmaicone domieszką , i pojedynczo występującym dębem. W lasach dominują drzewostany świerkowe. We florze Parku występuje wiele roślin objętych ochroną, jak: , , , , , , . Antropogeniczne stanowiska mają tutaj (sadzona w najwyższych partiach) i .
Ze względu na teren górski, wyraźnie wykształciły się cztery piętra roślinności:
- piętro pogórza (do 400 m n.p.m.), które uległo największym przeobrażeniom. Stanowiska lasów dębowo - grabowych na przestrzeni wieków zajęła łąkowa roślinność zastępcza z kręgu zbiorowisk lasów grądowych z pełnikiem europejskim, ciemiężycą zieloną i dziewięćsiłem bezłodygowym,
- regiel dolny (400 - 1000 m n.p.m.) z monokulturą świerka, który został wprowadzony w XIX wieku po rabunkowych wycięciach dla potrzeb przemysłu pierwotnego lasu mieszanego. Ówczesna odbudowa lasów została oparta na szybko rosnących odmianach świerka, głównie spoza Sudetów. Stąd też dzisiaj dominują w krajobrazie lasy świerkowe, których udział w drzewostanie wynosi 80 %. Inne gatunki to: buk, jawor, brzoza i jesion.
- regiel górny (1000 - 1250 m. n.p.m.) zajmują zubożałe zbiorowiska reprezentującej zespół sudeckiej świerczyny górnoreglowej. Rośnie tu przeważnie lokalny ekotyp świerka sudeckiego, najlepiej przystosowanego do miejscowego siedliska. W drzewostanie występują także buk, jawor, jodła, jarzębina. Górną granicę lasu można zaobserwować na zboczach Śnieżnika i na szczycie Małego Śnieżnika. Las zaczyna się tam przerzedzać, drzewa stają się coraz niższe, przyjmują nierzadko interesujące formy na skutek złamań bądź uszkodzeń pni.
- łąki wysokogórskie zajmują tylko szczytową kopułę Śnieżnika. Murawy i ziołorośla wysokogórskie stanowią cenny przyrodniczo zespół, wśród którego występuje wiele gatunków rzadkich i chronionych.
Przed wojną w powstała stacja nauk biologicznych. Stwierdzono tu występowanie wielu i bardzo rzadkich, jak np. , z grupy . Bogata jest fauna jaskiniowa, do której należą przede wszystkim nietoperze: , , i . Spośród większych ssaków w lasach żyją: , , , , , , , kuna leśna, , , , , , W ostatnich latach stwierdza się okresowo występowanie niedźwiedzia brunatnego. Z około 100 występujących tu gatunków ptaków, należy wymienić , , , , , , i . Z gadów występuje: , i . Z ryb w górskich potokach żyje: głowacz, .
[ Pobierz całość w formacie PDF ]