Ćwiczenia oparte o zastępcze sprzężenie zwrotne,

[ Pobierz całość w formacie PDF ]


Ćwiczenia oparte o zastępcze sprzężenie zwrotne

I. Przykłady ćwiczeń opartych o ZSZ z wykorzystaniem odruchów proprioceptywnych mięśniowych i skórnych:

1. Stanie tyłem do ściany, pięty, pośladki, plecy i głowa dotykają ściany. Krok do przodu, próba samodzielnego stania. Po chwili powrót do pozycji wyjściowej (p.w.) i tak powtarzamy kilka razy.

2. Leżenie przodem, ramiona wyprostowane, nogi złączone – obrót ciała w lewo (lub w prawo) o 360° – bez udziału rąk i nóg. To samo w drugą stronę.

3. Leżenie tyłem o nogach ugiętych, kontrola wielkości wygięcia lor­dotycznego przez podłożenie ręki pod okolice lędźwiowe kręgosłupa. Przy prawidłowym ukształtowaniu tej krzywizny kręgosłup prawie przylega do podłoża.

4. Leżenie tyłem o nogach prostych, ramiona wzdłuż tułowia. Wskazane jest naprzemienne stosowanie ćwiczenia I-3 i I-4.

5. W zabawie na przykład „berek słupek“ po biegu przyjęcie popraw­nej postawy ze skurczem pionowym ramion (brzuch wciągnięty, łopatki złączone).

6. W marszu wspięcie na palce stóp z próbą dotknięcia czubkiem gło­wy zawieszonego u góry przedmiotu; woreczka, balonika itp.

7. Stanie z książką, woreczkiem lub ciężką piłką na głowie. Opisany powyżej efekt odruchu prawidłowej postawy ciała osiągnąć można na drodze treningu wytrzymałościowego mięśni posturalnych z wykorzystaniem antygrawitacyjnego korektora postawy ciała.

8. W staniu lub w siadzie, należy obciążyć głowę i kręgosłup (osiowo) i utrzymać skorygowaną postawę przez kilkanaście sekund. Ćwiczenie to powtarzamy po 10 razy w seriach 3 – 4. Zastosowanie mikrowyłącznika połączonego w obwodzie elektrycznym z sygnalizatorem akustycznym lub optycznym informuje ćwiczącego o postawie ciała. Przyjęcie nieprawidłowej postawy jest syg­nalizowane akustycznie, optycznie lub obydwoma sposobami jedno­cześnie na skutek włączenia się mikrowyłącznika.

9. Zaleca się także wykorzystanie tzw. gorsetu przylepcowego. Polega to na naklejeniu plastra od kości krzyżowej w górę wzdłuż kręgosłupa. Dodatkowo zaleca się także plaster łączący krawędzie przyśrodkowe łopatek. W ten sposób wykorzystujemy odruch skórny, który bez przerwy sygnalizuje konieczność prostego trzymania się poprzez czynną pracę mięśni posturalnych.

II. Przykłady ćwiczeń opartych o ZSZ z wykorzystaniem odruchów błędnikowych.

1. Klęk podparty, uniesienie lewego ramienia w przód i prawej nogi w tył, wytrzymanie i powrót do pozycji wyjściowej, to samo wykonać prawą ręką lewą nogą.

2. Jak wyżej z równoczesnym uniesieniem jednoimiennej ręki i nogi, i tak na zmianę lewa – prawa.


3. W zabawie na przykład „berek żuraw“ przyjęcie na kilka sekund pozycji stania na jednej nodze z różnym ułożeniem ramion.

4. Przejście po lasce gimnastycznej ułożonej na miękkim podłożu krokiem „stopa za stopą“ z ramionami w bok.

5. Przejście po listewce odwróconej ławeczki gimnastycznej (lub równoważni) połączone z ruchami ramion lub ćwiczeniami z przyborem (obręcz, piłka itp.).

6. W staniu z postawy zasadniczej wychylenie tułowia w przód, w obronie przed upadkiem głęboki wykrok jedną nogą w przód (wypad).

7. Po trzech małych podskokach w miejscu wysoki podskok połączony z obrotem ciała w powietrzu i zeskok z miękkim lądowaniem. Ruch obrotowy ciała wspomagany zamachową pracą ramion.

8. Ćwiczenie w parach: jeden z pary, z postawy zasadniczej wykonuje opad ciała w przód, partner przyjmuje ciężar jego ciała na siebie i ramionami prostuje – go do pozycji pionowej. To samo ćwiczenie można wykonać w trójkach, wtedy środkowy: raz wykonuje opad w przód raz w tył. Ćwiczenie to ze względu na stopień trudności zalecane jest dla dzieci starszych.

III. Przykłady ćwiczeń opartych o ZSZ z wykorzystaniem receptora optycznego

1. Stanie tyłem do ściany z zamkniętymi oczami – krok w przód i utrzymanie przez chwilę prawidłowej postawy ciała. Otwarcie oczu i kontrola poprawności wykonania zadania.

2. Stanie przodem do ściany z zamkniętymi oczami, krok w tył i utrzy­manie przez kilka sekund prawidłowej postawy. Otwarcie oczu i kontrola poprawności wykonania zadania.

3. Stanie przed lustrem (przodem), nauka przyjmowania prawidłowej postawy. Głowa i szyja wyciągnięte w górę, barki ułożone symet­rycznie i cofnięte, łopatki i pośladki ściągnięte, brzuch wciągnięty. W staniu bokiem do lustra przeprowadzamy korekcję od­cinka lędźwiowego kręgosłupa, a także głowy, barków, łopatek i brzucha.

4. Tam gdzie byłoby to możliwe stosujemy w praktyce zamiast lustra telewizję przewodową. Idea tego rodzaju ćwiczeń polega na przed­stawieniu dziecku z wadliwą pustawą jego sylwetki widzianej od tylu. Ćwiczący znajduje się tu między kamerą telewizyjną, a monitorem zwrócony twarzą do monitora.
Asymetryczne ustawienie barków i łopatek, a także widoczne na ekranie wygięcia kręgosłupa, korygowane są czynnie w ciągu kilkunastominutowego seansu. Korekcja powinna być taka, by wyrów­nanie linii kręgosłupa zbiegło się z równoczesnym prawidłowym ustawieniem głowy, barków i łopatek.
Dodatkowym wskaźnikiem jest zakładana na obiektyw przeźroczys­ta maskownica zaopatrzona w układ linii pionowych i poziomych, ułatwiających orientację poszczególnych odcinków ciała względem tych linii.

Wykorzystanie opisanego sposobu wzmacniania sprzężenia zwrotnego szczególnie zalecane jest przy bocznych skrzywieniach kręgosłupa nie­wielkiego stopnia.

Uzupełniając te informację trzeba jednak dodać, że metody opartej o zastępcze sprzężenie zwrotne. Nie należy stosować zamiast innych ćwiczeń, lecz powinna ona uzupełnienie kompleksowego programu postępowania wyrównawczo – korekcyjnego, przede wszystkim dla dzieci i młodzieży z nie utrwalonymi jeszcze wadami postawy.

 

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • katek.htw.pl